Başlarken...

İnanılmaz kötü bir hafızam var. İnanılmaz sayıda da yemek kitabım. Yıllardır yerli-yabancı bir sürü yemek kitabı okurum, sabah-akşam yemek sitelerini gezerim. Okuduklarımı, gördüklerimi bildiklerimle harmanlar yemekler yaparım. "Aaa ne güzel oldu, artık hep yaparım" dediğim bi dolu tarif var. Ama ben ne yaparım? Hepsini unuturum. Unuttuğumu bile unuturum.
Biri "sen güzel yemek yapıyomuşsun, arkadaşımın doğum günü var. Şööyle değişik, kolay, güzel bir salata tarifin var mı?" der. Ben "tabi var" diyebilmek için hafızamı ararım, tararım, sayarım, sayarım. Bulamam. Ne yapmışımdır? Unutmuşumdur.
Çocuklarım olmadan önce o kadar önemli değildi sanki. Ama şimdi onların sevdiği yemekleri unutmamam çok önemli. Bazen aklıma tarhana çorbasından başka yemek gelmez. "Hay allah! Yine herşeyi unuttum!" diye hayıflanacak zamanım yok artık. Sinan yemek, Civan bebek meme, ev toplanmayı bekler. Yemekler pişmeli, taşmalı, sabah-öğlen-akşam kurulmalıdır sofra. Dönmelidir çark, mümkünse beni ezmeden. Bu günlük işte bu yüzden. Meşru Müdafaa.