Pirinçli Bezelye Çorbası

Bir Dumanı Üstünde tarifi daha. Böyle basit, böyle az malzemeli işte. Çok hafif, çok hoş… İnsanın içtikçe içesi gelen çorbalardan. Sinan sevdi pek tabi ki. Gerçi buraya koyduğum her tarif gibi ben daha çok sevdim.

Pirinçli Bezelye Çorbası
3 porsiyon
1 yemek kaşığı tereyağ
1 soğan, yemeklik doğranmış
1 bardak taze ya da donmuş bezelye
3-4 yemek kaşığı tam (kahverengi) pirinç
1 avuç kıyılmış maydanoz
1 lt su
½ çay kaşığı rendelenmiş muskat
Karabiber, tuz

1. Yağı eritin, soğanı kavurun.


2. Bezelye ve maydanozu ekleyerek kavurmaya devam edin.


3. Pirinci de ilave edin, kavurmaya devammm….


4. Su, tuz, karabiber ve muskatı katarak 30 dakika kısık ateşte kapağı kapalı olarak pişirin.


5. Biraz demlendirdikten sonra servis yapın.

Tarifin orjinalinde bezelye konserve, pirinç de beyaz olarak verilmiş. Konserve bezelye kullanacak iseniz pişirme süresini 15 dakika olarak ayarlayın. Ama şu anda tazesi, her mevsimde de donmuşu varken konserveye pek yüz vermeyin derim.

Bu çorbamızın Olmazsa Olmazı maydanoz ve muskat.

Maydanoz her zaman elimin altında olmasını istediğim otların başında geliyor. Onsuz olmayan bir sürü yemeğimiz var çünkü. Bir süredir maydanozu alır almaz hepsini yıkayıp sapları dahil kıyıp buzluğa atıyorum. Yemeklerde kullanacağım zaman poşeti buzluktan çıkarıyor ve kullanacağım kadarını parça olarak alıyor (çok kolay koparılıyor) gerisini tekrar buzluğa kaldırıyorum. Dereotunu da aynı şekilde hep buzluktan kullanıyorum. Taze fesleğen bulursam onu da buzluğa kaldırmayı düşünüyorum.
Böylelikle hem her zaman maydanozum, dereotum kullanıma hazır oluyor hem de gramını ziyan etmiyorum.
Soğanı da doğrayıp koyuyorum buzluğa fakat onu başka zaman anlatayım.

Annemin bir lafı ile kapatayım artık: "Yiyene afiyet olsun, yemiyene git şuraya otur olsun!" Lafın orjinali böyle değil, bu terbiye edilmiş hali sanırım. Çocukken kızdırırdık annemi çok. Yemezdik ki hiç yemek!! Şimdi farkediyorum ki aslında ne çok üzmüşüz onu. Mutlu etmek ise ne kadar kolaymış. Tabağındaki yemeği bitir, sonra bütün gün şirne (bu da Karamanlıca, şımar dur anlamında). Eminim hiçbir annenin siniri, yemeğini yiyen çocuğun şirnemesine bozulmaz. En azından ben öyleyim. Gerisini bilmiyorum.